Zomervakantie
Zomervakantie is in principe hetzelfde als kerstvakantie. We vragen elkaar eerst wekenlang wat we in die periode gaan doen en na afloop evalueren we de hele handel. Wel lekker uitgebreid. Het kan over van alles gaan: dikke files, lauwwarme cocktails, te veel zon óf juist weer te weinig zon, bedwantsen. Eigenlijk is de lijst oneindig lang.
‘Wat gaan jullie doen?’ Het lijkt me een heerlijke vraag voor georganiseerde mensen. Alsof zij niet weten waar de reis naartoe gaat. Dat varkentje hebben ze maanden geleden al gewassen. De tickets en paspoorten liggen keurig klaar. En denk maar niet dat er een document verlopen blijkt te zijn als ze over vijf maanden op de luchthaven staan. Of dat er ineens een wiel aan hun koffer ontbreekt. Volgens mij hebben sommige mensen ook nooit ‘het weer’ in hun bikini of zwembroek zitten. Gewoon omdat ze hun zwemkleding niet zeiknat een jaar in een koffer hebben laten schimmelen.
Bij ons thuis gaat het er iets anders aan toe. Elk gezinslid heeft zijn eigen taak als het om de zomervakantie gaat. Ik ben verantwoordelijk voor ‘het slapen’. Vaak zijn de tickets al geboekt, maar ontbreekt het ons drie dagen voor vertrek aan onderdak. Dit levert altijd wat onderlinge irritatie op. Natuurlijk zou ik het ook graag anders zien. Maar dat zie ik gewoon niet gebeuren. Zeker als je bedenkt dat ik het in de zomer zonder Robert ten Brink moet stellen. Samen met zijn ‘All You Need’ geeft hij de kerstvakantie structuur. Ik plan mijn kalkoen rondom deze beste man. Heb je toch een bepaald ijkpunt.
Vorig jaar zomer verliep ‘het boeken’ in eerste instantie in totale euforie. Ik had ruim zes dagen voor vertrek een oase in de Andalusische bergen gevonden. Een schattig huis in een wit ABBA – dorp. Ik voelde aan alles dat we richting een gezin gingen met altijd het juiste aantal wielen aan de koffer.
